Η ιστορία του Γυμνασίου μας
Η ιστορία, ασφαλώς, ενός σχολείου δεν στηρίζεται μόνο στη μνήμη, τα βιώματα και τις προφορικές μαρτυρίες, αλλά και στο διασωθέν αρχειακό υλικό. Δυστυχώς μεγάλο μέρος του αρχείου δεν διασώζεται, και αυτό που υπάρχει είναι διασκορπισμένο σε Γουμένισσα, Κιλκίς και Θεσσαλονίκη. Σημαντικότερη πηγή από τις διασωθείσες και σχεδόν πλήρης ήταν τα Βιβλία Μαθητολογίου του Γυμνασίου, τα οποία ωστόσο και αυτά είναι διασκορπισμένα σε τρεις πόλεις (Θεσσαλονίκη, Κιλκίς και Γουμένισσα) λόγω του γεγονότος ότι στην πρώτη φάση λειτουργίας του το Γυμνάσιο ήταν παράρτημα. Σημαντικές πληροφορίες αντλήθηκαν από τα Βιβλία Πράξεων του συλλόγου καθηγητών, τα Βιβλία Γενικού και Ειδικού Ελέγχου, τα Βιβλία Πρωτοκόλλων Αλληλογραφίας, τα Βιβλία Παιδαγωγικών Συνεδριών του συλλόγου καθηγητών, τα Βιβλία Πράξεων Σχολικής Εφορίας και τα Βιβλία Πράξεων της Επιτροπής Γονέων και Κηδεμόνων (ιδιαίτερα κατά την περίοδο 1955 – 1960).
Το Γυμνάσιο Γουμένισσας πρωτο- λειτούργησε το 1945, αρχικά ως παράρτημα του Β' Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης (έως το 1951) και έπειτα (μέχρι το 1961) ως παράρτημα του Μικτού Γυμνασίου Κιλκίς. Το σχολικό έτος 1946 – 1947, λειτούργησε το Γυμνάσιο Γουμένισσας, στο οποίο ακαταπόνητες προσπάθειες κατέβαλε ο πρώτος διευθυντής του, Παναγιώτης Ροδόπουλος. Το Γυμνάσιο Γουμένισσας λειτούργησε αρχικά ως παράρτημα του Β' Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης (έως το 1951) και έπειτα ως παράρτημα του Μικτού Γυμνασίου Κιλκίς (έως το 1961). Ιδιαίτερα δύσκολη ήταν η πρώτη μεταπολεμική περίοδος του Γυμνασίου, 1945 – 1951, που συνέπεσε και με την εμφύλια διαμάχη στη χώρα μας. Κάθε χρονιά προστίθετο και μια τάξη στο ατελές ακόμη Γυμνάσιο. Οι περιπέτειες της χώρας, όμως, πιθανότατα είχαν σαν αποτέλεσμα να μην λειτουργήσει η μεγαλύτερη, Γ' τάξη, κατά το σχολικό έτος 1947 – 1948, με αποτέλεσμα τα παιδιά της συγκεκριμένης φουρνιάς να χάσουν ή να επαναλάβουν μια χρονιά στο νεοσυσταθέν Γυμνάσιο Γουμένισσας. Πολλοί μαθητές, μάλιστα, αυτής της περιόδου αναγκάστηκαν να πάνε σε Γυμνάσια γειτονικών περιοχών (Κιλκίς, Γιαννιτσών, Θεσσαλονίκης) προκειμένου να έχουν ένα ομαλό σχολικό βίο, καθώς στην αρχή της κάθε σχολικής χρονιάς έπρεπε να αναμένουν την έγκριση της αμέσως επόμενης τάξης. Το πρόβλημα έπαψε να υφίσταται το σχολικό έτος 1951 – 1952, οπότε και έχουμε ένα πλήρες Γυμνάσιο, με όλες τις τάξεις. Η πληρωμή εισφοράς, ένα θέμα που ταλαιπώρησε ιδιαίτερα τους μαθητές, καθιερώνεται μετά το σχολικό έτος 1948 – 1949. Από το 1961 και έως τις μέρες μας λειτουργεί ανεξάρτητα με την ονομασία Γυμνάσιο Γουμένισσας.
Κατά την περίοδο 1945 – 1947, το σχολείο στεγάστηκε στο οίκημα – εργοστάσιο του Ιωακειμίδη. Κατά την περίοδο 1947 – 1955, στην οικία του φαρμακοποιού Περικλή Αθανασιάδη, η οποία ως σπίτι διέθετε 3 υπνοδωμάτια και μια κουζίνα. Στις 4 Οκτωβρίου 1955, το σχολείο μετακόμισε στο πρώτο Δημοτικό σχολείο, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Λόγω της συγκατοίκησης με το δημοτικό σχολείο, το Γυμνάσιο λειτουργούσε μόνο και συνέχεια το απόγευμα. Το Δεκέμβριο του 1962, λειτούργησε το διδακτήριο, όπου και σήμερα στεγάζεται το σχολείο, όχι βέβαια με την τωρινή του μορφή. Αρχικά, υπήρχε μόνο ο πρώτος όροφος, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, με την προσθήκη του δευτέρου ορόφου και πολλών πρόσθετων εργασιών τόσο στο ίδιο το κτίριο όσο και στον περιβάλλοντα χώρο του, έλαβε σε μεγάλο βαθμό την τωρινή του μορφή. Το 1964, έχουμε τη διαίρεση του εξατάξιου Γυμνασίου σε τριτάξιο Γυμνάσιο και τριτάξιο Λύκειο, ενώ το 1967 έχουμε την εκ νέου ενοποίηση του σε εξατάξιο Γυμνάσιο. Το σχολικό έτος 1976 – 1977, έχουμε την εκ νέου λειτουργία του Γυμνασίου ως τριτάξιου. Από τότε λειτουργεί απρόσκοπτα και συνεχώς ως τριτάξιο μέχρι, βέβαια, και τις μέρες μας.